دست برده به شمشير ولي الله است /دارد انگار زمين زير قدم هاي علي ميلرزد

قصد کرده بگشايد درِ خيبر، را او /از نفس هاي ولی قلعه و در ميترسد

تا نگويند کُفر مردم،دستِ خود بر در زد /ناگهان نغمه ي يا فاطمه از او سر زد

در خيبر را يدالله ،چنان کند ز جا /که گمان کرد عدو صاعقه ي محشر زد

کعبه را چون زادگاه حيدر است، ميخواهمش

قبله ی من کعبه نيست،زادگاهِ مرتضاست

کعبه دارد ميشود آماده تا چاکی زند /او گريبان خودش را از برای مرتضی

بَه چه شوری گشته برپا در ميان بيت حق /چون که دارد ميرسد وجه اللهِ بی منتها

جبرئيل و انبيا گرم طواف حرمند /چونکه دارد ميرسد مولا علی روی زمين

آسيه،مريم و حوّا،همگی آمده اند /تا شوند خادمه ی بنت اسد،مادر دين

دست حيدر گشته مشغول ثنای حق تعال /از همان بدو ظهورش غالب است و بی نظير

او اميرالمؤمنين بوده ز آن روز ازل /گشته ابلاغ عموميش به آن روز غدير

حضرت حيدر شدم، ديوانه ات /عشقتان هستیِ من،باشد دليل زندگی

سمت ايوانِ طلايت سجده دارم يا علی /عبد درگاه شما دارد مقام بندگی

کلّ قرآن خدا مجموع در آن نقطه است /نقطه ی با باشد آن خال لب مولا علی

درب خيبر را به يک نيمه اشاره کنده است /حتم دارم گفته آنجا ذکر يا زهرا علی

گشته شيرينیِ اين دنيای من حب علی /عاشق ايوان طلايش اين سگ ناقابل است

گوش کن ای دشمن وجه اللهِ بی منتها /بي ولايش حتم دارم که نمازت باطل است

من آماده ام گداي اين در گردم /مدهوش مي و باده ي حيدر گردم

وقتي که علي ساقي کوثر گشته /بي باده ي نابش به کجا برگردم

آنقدْر،ميِ از باده ي او خواهم زد /تا مست و خمار رويِ دلبر گردم

من بر سگيِ درگهتان مبالم /قسمت نشدِ که مثلِ قنبر گردم

ايوانِ طلاي تو مرا مجنون کرد /با روئيت آن سجده،مکرّر کردم

حيدر نبُود خدا،حيدر باشد /کفر است به وجهِ الله، کافَر گردم

وقتي پسري همچو اباالفضل دارد /عشق است فداي پورِ حيدر گردم

تا عمر بُود ذکر علي ميگويم /اين ذکر من است تا که اطهر گردم

جان هم برود به راه حيدر عشق است /شايد بشود شبيهِ مادر گردم

اينجا بُود آنچه را دلت ميخواهد /آخر تو بگو سوي کجا برگردم

عشق است شود ذکر لبم يا مهدي /عشق است فداي گل حيدر گردم